De lente in de wijngaard bestaat uit snoeien, opbinden, versnipperen en ontknoppen.

Snoeien

Er bestaan vele methoden om te snoeien. Afhankelijk van het soort druif, de kracht van de aarde en de leeftijd van de plant. Het is dus wel zoeken en praten met andere wijnexperts om te weten welke methode de mooiste kwaliteitswijn en hoogste rendement oplevert. In de lente is het belangrijk om het snoeien op tijd af te ronden. En om te duimen dat de ‘ijsheilige’ zich niet roert.

Snoeien gaat om rendement

Rendement, volumes dat is waar veel boeren en banken over praten. Het gaat eigenlijk alleen maar over het aantal hectaren dat je bezit. Welke wijn je maakt, welke kwaliteit dat de wijn heeft, of je biodynamisch werkt, biologisch of conventioneel. Dat zegt de fransman niet zoveel. ook bij het aanvragen van financiering, verzekering en oprichting van het nieuwe wijnbedrijf, waar een businessplan aan ten grondslag ligt. Waren de businessmodellen en cijfers gebaseerd op conventionele wijnbedrijven. Het idee dat je per fles meer opbrengst kan krijgen, door de kwaliteit te verhogen is hier een nieuw businessmodel. De bankmeneer bij Credit Agricole begreep dit als enige, en vertrouwt erop dat we onze wijnen goed maken en in staat zijn om te verhandelen.

We snoeien met het oog op een hoog rendement. We laten 9 ogen over bij de Sauvignon Blanc, een krachtige plant. Nu gemiddeld 35 jaar oud. We balen als we een plant verkeerd snoeien. Eén plant, één fles.

We werken nu nog langzaam. Gemiddeld 1 a 1,5 rang per dag. De gevorderden onder de wijnwerkers knippen wel 1 hectare per week. Dat is meer dan 3 rangen per dag. We werken langzaam, en zijn dus (nog) dure krachten.

Bij veel regen, niet snoeien

Slecht voor de plant, die toch een beetje bloedt bij iedere knip. Het is zaak om zo laat mogelijk en uiterlijk voor eind april klaar te zijn met snoeien, voordat de plant echt uitloopt en knoppen heeft.

Het snoeiafval laten we liggen in de wijngaard. Na het opbinden gaan we met een grote ‘brouilleur’ door de wijngaard om alle takken te versnipperen en als compost achter te laten in de wijngaard.

over de bevriezing van de wijngaard, ‘le gel’, zoals ze het hier noemen, maken we ons maar niet al te veel zorgen. Wel hebben we onze eerste oogst tegen een klein vermogen verzekerd.

opbinden

De wijnplant is een klimplant. De plant heeft in de lente dus draad nodig en wordt geleid  op een ijzeren draad. Zo kan ze klimmen en hangen de druiven uiteindelijk mooi naar beneden, en niet in de klei. Het opbinden is een secuur werkje. Iedere plant minimaal één keer om het onderste ijzeren draad draaien zonder daarbij de uitgelopen knoppen te beschadigen.  ook hier dus reken houden met maximaal rendement. Hoe meer we netjes opbinden, des te beter is het uiteindelijke rendement. We binden op met een klein ijzerdraadje. Hetzelfde dingetje waar je een boterhamzakje mee sluit. Sommige boeren gebruiken een machine om op te binden. Die van ons ligt nog ongebruikt in de achterbak. We gebruiken onze handen. Plant voor plant. En we gooien de slakken die we vinden weg…..duivels rakkertje.

Wilde Gamay wijnen

We hebben een Gamay veld met ‘wilde wijn’. Hier binden we in de lente niet op, en laten we de wijnplant haar gang gaan. Ze klimt, en draait waar ze wil. In het zuiden van Frankrijk en in Spanje is deze methode gangbaar. Hier in de Touraine minder gebruikelijk. We zijn benieuwd naar het resultaat van dit experiment.

ontknoppen

Na het opbinden, groeien de knoppen snel uit tot bladeren en druiven. Het overtallige blad halen we weg.